umiejący pisać

См. также в других словарях:

• piśmienny — piśmiennynni 1. «umiejący pisać; także: umiejący pisać i czytać» Człowiek piśmienny. 2. «odnoszący się do pisania; służący do pisania; wyrażony za pomocą pisma; pisemny» Ćwiczenia, zadania, egzaminy piśmienne. Materiały piśmienne …   Słownik języka polskiego

• niepiśmienny — niepiśmiennyni 1. «nie umiejący pisać» Niepiśmienny staruszek. 2. żart. «nieskory do pisania, nie lubiący pisać (listów)» …   Słownik języka polskiego

• piśmienny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, piśmiennyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejący pisać lub czytać i pisać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Piśmienni i niepiśmienni ludzie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dowcipny — dowcipnyni, dowcipnyniejszy 1. «umiejący mówić (pisać) żartobliwie, z humorem; umiejący, lubiący mówić dowcipy, żarty; zdolny do spostrzegania śmiesznych stron zjawisk, zdarzeń i ludzi oraz do przedstawiania ich w sposób zabawny» Dowcipny… …   Słownik języka polskiego

• cierpliwy — cierpliwywi, cierpliwywszy «znoszący ze spokojem przeciwności, przykrości, cierpienia; umiejący czekać; wytrwały, opanowany» Była najcierpliwszą opiekunką. ◊ Papier jest cierpliwy «pisać można wszystko, co się tylko komuś podoba, choćby rzeczy… …   Słownik języka polskiego

• układać — ndk I, układaćam, układaćasz, układaćają, układaćaj, układaćał, układaćany ułożyć dk VIb, układaćżę, układaćżysz, ułóż, układaćył, układaćżony 1. «kłaść, umieszczać coś w określonym porządku, w pewnej kolejności, według jakiejś zasady;… …   Słownik języka polskiego